Skye Terriër

Het ontstaan van de Skye Terriër zou het resultaat van een ongeluk zijn. Aan het begin van de zeventiende eeuw heeft een schip schipbreuk geelden bij het eiland Skye, een eiland van de Schotse Hebriden. Op dat schip voeren enkele Maltezers mee. De honden die de schipbreuk hebben overleefd, hebben zich vermengd met de lokale Terriërs en daaruit is dit nieuwe uitermate prettige en unieke ras ontstaan.

Volgens een ander verhaal is de Skye Terriër als werk Terriër ontwikkeld door boeren om vossen, dassen en otters te verdelgen. In het midden van de negentiende eeuw was het ras zeer populair in adellijke kringen. Dit ras is in 1887 door de AKC erkend. De vacht die aanvankelijk diende om de Skye Terriër te beschermen tegen de scherpe tanden van wilde dieren, is tegenwoordig een symbool van zijn schoonheid. De Skye Terriër is het enige lid van de Terriër familie dat tot de noordwestelijke eilanden behoort en dat niet in heel Schotland voorkomt.

De Skye Terriër is een zeer goedgehumeurde, beleefde en aanhankelijk hond. Hij is moedig, energiek en stoutmoedig. Deze beminnelijke en speelse hond is serieuzer dan de andere Terriërs. De Skye Terriër heeft zeer veel aandacht nodig om zich gelukkig te voelen. Zijn grootste kwaliteit is de loyaliteit naar zijn gezin. Deze hond is beschermend en enigszins eigenzinnig. Het is belangrijk om deze hond op jonge leeftijd met mensen te socialiseren, omdat hij anders overmatig wantrouwend tegenover vreemden kan worden als hij opgroeit.

Bij dit ras komen geen ernstige gezondheidsproblemen voor. De minder ernstige gezondheidsproblemen die geassocieerd worden met de Skye Terriër zijn de ziekte van Von Willebrand, oogproblemen en spierproblemen.