Lancashire Heeler

De exacte oorsprong van het ras is onbekend, maar algemeen wordt aangenomen dat de Welsh Corgi een rol hebben gespeeld bij de ontwikkeling van de Lancashire Heeler. Het is ook waarschijnlijk dat de zwartbruine Manchester Terriër ooit is geïntroduceerd. De moderne Lancashire wordt beschouwd als een kwetsbaar ras, wat betekent dat de jaarlijkse registraties minder dan 300 zijn, hoewel de huidige schattingen dichter bij de 150 liggen.

De Lancashire Heeler wordt momenteel niet erkend door de AKC, maar hij maakt deel uit van de Foundation Stock Service, als de registratienummers voldoende zijn registreert de AKC het ras. De Lancashire Heeler werd erkend door de Kennel Club in 1981 en is geaccepteerd door de FCI en de UKC.

Hoewel de Lancashire Heeler is ontwikkeld om vee naar de markt te brengen, zijn deze kleine honden redelijk aanpasbaar en kunnen ze het goed doen als huisdieren. Dit ras is slim en trainbaar, maar hij kan destructief worden als hij niet genoeg dagelijkse lichaamsbeweging krijgt. De Lancashire Heeler is over het algemeen vriendelijk, maar hij voelt zich meer op zijn gemak bij familie en is afstandelijk tegenover vreemden. Dit ras is echter goed met kinderen, vooral als ze met hem zullen spelen. Vroege socialisatie wordt aanbevolen voor dit ras, vooral als hij in een huis met kinderen, andere honden of huisdieren zal zijn. Dit ras is over het algemeen niet agressief buiten het huis, maar kan beschermend zijn als een vreemdeling zijn waargenomen territorium betreedt.

De Lancashire Heeler is in het algemeen een gezond ras, hoewel alle honden gevoelig zijn voor gezondheidsproblemen. Dit ras is in het bijzonder gevoelig voor drie oogproblemen, namelijk: primaire lensluxatie, anomalie van het Collie-oog en persistent papillair membraan. Als een hond van een klein ras kan dit ras van tijd tot tijd ook problemen met zijn botten hebben.