Engelse Mastiff

De Engelse Mastiff is waarschijnlijk in de zesde eeuw voor Christus door de Phoeniciėrs naar het Britse eiland gebracht, waar de oude Kelten ze trainden om als oorlogshonden te dienen, naast hun gebruik als gewone werkhond. De Romeinen, die de Mastiff uit Brittaniė mee naar huis namen, gebruikten deze honden als gladiatorhonden. Ook ten tijde van de regering van koningin Elizabeth was het gebruikelijk om de Mastiff tegen grote dieren te laten vechten om de koningin te vermaken. 

Het is interessant om op te merken dat de Mastiffs tijdens de oorlog gebruikt werden om wagens met munitie te trekken. Na de oorlog zijn vele honden geïmporteerd uit de Verenigde Staten en Canada en kwam het ras in zijn land van oorsprong weer tot bloei. Hoewel er een Amerikaanse Mastiff Club is opgericht in 1879, werd deze ontbonden. De huidige Mastiff Club of America is in 1929 opgericht.

Tegenwoordig wordt de Engelse Mastiff meestal gebruikt als bewakingshond en als een gezinshuisdier, dat zeer beschermend en beminnelijk is tegenover zijn familie. Hoewel de Mastiff niet veel blaft, houdt hij voet bij stuk zonder agressief te worden, dankzij zijn aangeboren kwaliteiten. De dappere en trouwe Mastiff heeft gezelschap nodig, maar hij is niet vriendelijk tegen vreemden en is daardoor een goede bewakingshond. Wanneer hij niet als puppy gesocialiseerd wordt, kan de Mastiff tegenover andere honden de neiging tot vechten hebben. Maar de Mastiff doet het goed met kinderen, omdat hij rustig is, gelijkmatig en volgzaam; hoewel kleine kinderen beter niet bij hem in de buurt gelaten kunnen worden vanwege zijn grote formaat. 

Engelse Mastiffs zijn over het algemeen een gezond ras, maar zoals alle rassen kunnen ze vatbaar zijn voor bepaalde gezondheidsproblemen. Sommige gezondheidsproblemen waar Engelse Mastiffs een verhoogd risico op kunnen lopen, zijn heupdysplasie, elleboogdysplasie, opgeblazen gevoel, hartaandoeningen en huidallergieën.

De Engelse Mastiff heeft een korte, dikke vacht die typisch fawn, abrikoos of gestroomd van kleur is. De vacht is relatief gemakkelijk te verzorgen en regelmatig borstelen met een stevige borstel wordt aanbevolen om losse haren te verwijderen en de gezonde, glanzende vacht van de hond te behouden. Engelse Mastiffs mogen alleen worden gewassen als dat nodig is, omdat te veel baden de vacht van zijn natuurlijke oliën kan ontdoen en tot huidirritatie kan leiden. Het is ook belangrijk om de oren regelmatig te controleren op tekenen van infectie en om de nagels kort te houden om overgroei en barsten te voorkomen.