Bull Terriër
De Bull Terriër is een kruising tussen de Bulldog en de Old English Terriër.
Geschiedenis
Bull Terriërs werden ontwikkeld in Engeland in de 19e eeuw. Rond 1835 produceerde een kruising tussen de oude Engelse Terriër en de Bulldog de Bull Terriër. Kruist later naar de Spaanse Pointer; zelfs later, voor de witte Engelse terriër en Dalmatiër, produceerde een stijlvolle, stoere, witte hond. In het midden van de 19e eeuw werd de witte versie van het ras, bekend als 'Witte Cavaleristen', een favoriet huisdier onder de adel. Kruisingen naar de Staffordshire Bull Terriër hebben de originele kleur rond 1900 opnieuw geïntroduceerd. Tegenwoordig zijn Bull Terriërs zachter dan hun voorouders, maar het zijn nog steeds sterke, onverschrokken honden. Het zijn voornamelijk gezelschapsdieren, maar zijn niet geschikt voor drukke gezinnen waarin hij weinig aandacht krijgt. In 1887 werd de Bull Terriër officieel erkend als hondenras.
Karakter
Bull Terriërs gedragen zich als klassieke Terriër en vormen geen grote uitdaging als je al eerder met Terriërs hebt gewerkt. Ze kunnen onafhankelijk en energiek zijn, wat betekent dat ze vaak alleen spelen wanneer ze in de open lucht zijn. Dit betekent dat de Bull Terriër goed in de gaten moet worden gehouden in sociale situaties, vooral als hij opgroeit. Zoals bij de meeste Terriërs zitten Bull Terriërs vol met energie, zijn ze nieuwsgierig en daarbij buitengewoon intelligent. Deze pittige honden hebben dagelijkse oefening nodig om gelukkig en gezond te blijven.
Hoewel hun energieniveau hoog is, worden ze beschouwd als een redelijk veeleisend ras. Aan hun behoefte aan activiteit kan worden voldaan met een paar lange wandelingen en wat speelplezier van elke dag. Een ruwe schatting is dat dit ras ongeveer 60 minuten per dag intensief moet bewegen. Naast lichamelijke inspanning moeten Bull Terriërs ook de hersenen gestimuleerd worden. Bull Terriërs zijn gedreven en nieuwsgierige honden die zich snel kunnen vervelen. Als gevolg hiervan zullen ze destructief worden en hun frustratie tonen wanneer hij voor langere tijd alleen wordt gelaten. Om dat te voorkomen moet je zorgen voor voldoende mentale stimulatie.
Gezondheid
Veel honden hebben bepaalde neiging tot gezondheidsproblemen, de Bull Terriër is hier geen uitzondering op. Ze hebben een verhoogd risico op huidaandoeningen en allergieën. Een ander relatief veel voorkomend probleem voor dit hondenras is doofheid en in zeldzame gevallen het risico op hartaandoeningen en nierfalen. Tot slot kunnen ze, net als de meeste honden van hun grootte, een risico lopen op dislocatie van de knieschijf (patella luxatie).
Verzorging van de Bull Terriër
Bull Terriërs hebben een korte vacht dat minimaal onderhoud behoeft. Om hun energie kwijt te kunnen hebben ze dagelijkse beweging nodig waarin ze hun enerige kwijt kunnen. Wanneer de Bull Terriër onvoldoende beweging of mentale stimulatie krijgt zou hij ongewenst gedrag kunnen vertonen.
