Anatolische Herder (of Kangal)
De Anatolische Herder is een oud ras, waarschijnlijk meer dan 6000 jaar oud. Deze hond is een bewakingshond en heeft zijn oorsprong in Turkije.
Geschiedenis
De Anatolische Herder staat ook bekend als Turkish Guard Dog. Deze honden werden gebruikt voor het beschermen van kuddes en dienen ook gezelschap voor de herders. Op de Anatolische hoogvlakte, waar de zomers heet en zeer droog zijn en de winters koud, leeft de Anatolische Herder het hele jaar buiten, ongevoelig voor kou of vermoeidheid. Deze hond is eeuwenlang gebruikt als vechthond in de oorlog en als jachthond. De Anatolische Herder is in vele gevechten met wolven als grote winnaar tevoorschijn gekomen. Tegenwoordig wordt de Anatolische Herder ingezet om schapen te hoeden en als bewakingshond. De Anatolische Herder is in 1968 voor het eerst in de Verenigde Staten ingevoerd en in 1970 is hij voor het eerst succesvol gefokt. De Anatolische Herder is zeer geschikt voor de nomadische levensstijl van de herders. In Turkije dragen de Anatolische Herders een riem met pinnen om hun hals te beschermen in gevechten met roofdieren.
Karakter
Loyaliteit, onafhankelijkheid en hardheid zijn de drie meest gewaardeerde eigenschappen van de Anatolische Herder. Deze felle loyale bewakingshond wordt niet als een aantrekkelijk ras gezien. Deze kalme en standvastige hond is dapper, maar niet agressief. De Anatolische Herder is zeer oplettend, zelfverzekerd en trots. Het is een hond die zeer aanhankelijk is aan zijn familie, hij is wantrouwend naar vreemden, vooral na het bereiken van de volwassenheid. De Anatolische Herder is veeleisend. Deze hond kan ook dominant en koppig worden.
Het is een gevoelige hond, die graag liefdevolle aandacht krijgt. Honden van dit ras worden laat volwassen, de groei naar volwassenheid neemt ongeveer vier jaar in beslag. De Anatolische Herder kan levende have bewaken, maar zal niet hoeden. De Anatolische Herder heeft een opvallende manier van bewaken: ze surveilleren langs de buitencirkel van hun territorium en houden de wacht vanaf een hoger gelegen plaats. De Anatolische Herder wordt bij zijn taken geholpen door zijn uitzonderlijke gezichtsvermogen en gehoor. De Anatolische Herder gedraagt zich net als een menselijke bewaker, in zoverre dat hij op regelmatige tijden zijn territorium zal controleren om te kijken of er geen gevaar dreigt.
Gezondheid
Sommige honden van dit ras hebben een aanleg voor ziektes zoals ooglid entropie of hypothyroïdie. Heupdysplasie komt ook voor, maar zelden. Dit ras is gevoelig voor anesthesie. Vergeleken met andere rassen, ontwikkelt de Anatolische Herder zijn immuunsysteem langzaam. Deze hond doet het het best op een dieet van weinig proteïnen, lamsvlees en rijst.
Verzorging van de Anatolische Herder
De Anatolische Herder gaat niet graag in bad. Zorg daarom dat hij er van kleins af aan aan gaat wennen. Gemiddeld borstelen en baden zijn genoeg voor deze hond. De Anatolische Herder verhaart hevig, afhankelijk van het seizoen.
