Verstopte anaalklieren bij hond
Anale klieren (of anale zakjes) zijn relatief kleine klieren aan weerszijden van de anale opening van een hond. Ze zijn niet aanwezig bij mensen en zijn gepaarde zakjes die zich precies onder het huidoppervlak bevinden tussen de externe en interne sluitspieren, die door de natuur worden gebruikt om een bijzonder dikke, stinkende, olieachtige vloeistof te produceren die wordt afgescheiden door klierweefsel voor identificatie en territoriummarkering.
Dit is de reden dat honden de kont van andere honden ruiken wanneer ze elkaar ontmoeten en begroeten, terwijl ze gespannen staan met staarten rechtop om hun eigen unieke geuren te ruilen.
Hoe legen honden hun anaalklieren?
Honden hebben grotendeels hun vermogen verloren om deze klieren zelfstandig te legen. De anaalklieren van een hond kunnen spontaan leeglopen door gewoon rond te lopen, vooral in tijden van stress, waardoor een zeer plotselinge onaangename verandering in zijn geur ontstaat.
Het passeren van normale stevige ontlasting oefent een natuurlijke druk uit op de rectumwanden om de klieren te legen en zal tot op zekere hoogte helpen om de anale opening in het proces te smeren, waardoor de hond gemakkelijker kan poepen.
Hoe kunnen anaalklieren worden beïnvloed?
Anaalklieren vullen zich om een aantal redenen: meestal wanneer de ontlasting van de hond zacht is (bijvoorbeeld na een paar dagen diarree), is er dus onvoldoende druk uitgeoefend om de klieren te legen. Wanneer ze er niet in slagen om op de juiste manier te vertrekken, bestaat de kans dat ze worden beïnvloed of, erger nog, besmet worden.
Impactie is het gevolg van verstopping van het kanaal dat van de klier naar de opening leidt, waarbij de klier meestal, niet pijnlijk, maar wel gezwollen wordt. Een infectie kan echter het gevolg zijn van langdurige impactie waardoor de klieren de kans krijgen om vervelende bacteriën op te bouwen, wat leidt tot pijn, verhoogde zwelling en soms zelfs abcessen en koorts.
Hoe weet ik of mijn hond een probleem heeft met zijn anaalklieren?
Onder de meeste omstandigheden zijn anaalklieren extreem miniem, dus je ziet of ruikt ze meestal niet. Hoewel je merkt dat de mand van je hond een beetje stinkt wanneer je deze schoonmaakt. Maar wanneer je de geur van de achterkant van de hond daadwerkelijk kunt ruiken, is er mogelijk een probleem.
Een hond kan zijn hele leven gelukkig doorgaan zonder ooit problemen met zijn anaalklieren te hebben, maar niet alle honden hebben zoveel geluk. Normale anale kliervocht varieert van geel tot bruin van kleur en is waterig van consistentie. Aangedaan anaal kliermateriaal is meestal bruin of grijs en dik met af en toe de aanwezigheid van bloed of pus die op infectie wijst. Sommige honden lijken niet in staat om hun klieren volledig zelf te legen, waardoor de klieren worden aangetast en ongemakkelijk raken en de honden hun achterste uiteinden over de grond slepen in een poging om ze te legen.
Andere tekenen zijn likken of bijten rond hun anale gebied, hun staart achtervolgen, ongemakkelijk zitten of zelfs poten likken. Zowel de voor- als achterpoot uit pure frustratie.
Hoe kan dit worden behandeld?
Dierenartsen zullen dit meestal behandelen door expressie van de klier (meestal veel te pijnlijk bij de bewuste patiënt), antibiotica en pijnverlichting, en zelfs herhaalde blozen van de klieren. Tekenen van ernstige infectie kunnen verschillende uitstulpingen zijn, net onder het oppervlak aan beide zijden onder de anale opening, drainage van het rectum of zelfs een of meer abcessen in de directe omgeving.
Met zeldzame gevallen van recidiverende infectie of de aanwezigheid van een specifiek type kwaadaardige tumor, anale sac adrenocarcinoom genaamd, kunnen anale klieren operatief worden verwijderd door een procedure die bekend staat als anale sacculectomie. De mogelijke complicaties van dit specialistische type chirurgie maken de operatie echter strikt voorbehouden aan essentiële gevallen.
Moet ik regelmatig de anale klieren van mijn hond legen om dit te voorkomen?
Houd er rekening mee dat niet alle hondenexperts het erover eens zijn dat de anaalklieren op enigerlei wijze moeten worden verstoord, tenzij de hond tekenen van een probleem vertoont. Als je je zorgen maakt over de impact van de anaalklieren, neem dan contact op met een lokale dierenarts voor advies.
