Schurft bij honden

Schurft is een besmettelijke huidziekte die wordt veroorzaakt door mijten die zich in de haarzakjes bevinden en die van dier op mens kan worden overgedragen. Het kan een uiterst slopende en soms zelfs dodelijke ziekte zijn. Sarcoptesschurft, ook wel schurft genoemd, wordt veroorzaakt door Sarcoptes scabiei.

Parsieten

Onder de microscoop verschijnt deze parasiet als een kleine, ronde, witte mijt. Volwassen mijten hebben acht poten, jonge mijten hebben zes poten. Eindzuigers bevinden zich op de poten van mannelijke en vrouwelijke mijten, waardoor ze zich kunnen voeden met de huid van een gastheer. Ze zijn meestal 0,2 - 0,4 millimeter groot en kunnen niet met het blote oog worden gezien.

Deze parasitaire mijt wordt gemakkelijk overgedragen tussen dieren en op mensen. Deze mijten komen voornamelijk op vossen voor en zijn een belangrijke reden voor besmetting met huishonden.

Honden ontwikkelen een allergische reactie op deze mijten, dus er zijn er maar een paar nodig om ernstige klinische symptomen te veroorzaken. Volwassen mijten paren op het huidoppervlak en dan graven de vrouwtjes zich in de diepere huidlagen om hun eieren te leggen. Zodra deze eieren uitkomen, verplaatsen de larven zich naar het huidoppervlak waar ze zich beginnen te voeden met de huid. Larven rijpen dan uit tot nimfen, die uiteindelijk volwassen worden. De levenscyclus is binnen 3 weken voltooid.

Schurft treft meestal honden die lijden aan verhongering en verwaarlozing en mensen met een gecompromitteerd immuunsysteem. Het wordt minder vaak gezien bij gezonde honden in liefdevolle huizen.

Symptomen van schurft bij honden

Klinische symptomen van schurft bij honden zijn onder meer:

• Ernstige jeuk
• Alopecia (haaruitval)
• Excoriations (zelf toegebrachte oppervlakkige of diepe wonden)
• Verhoogde bultjes, papels genaamd, worden vaak gevonden op de borst of over het lichaam. De huid met dikke korst wordt het meest opgemerkt aan de randen van de oren, de enkels, oksels en ellebogen, omdat deze mijt er de voorkeur aan geeft de haarloze huid binnen te dringen. Maar deze mijten kunnen het hele lichaam aantasten.
• Vaak worden secundaire huidinfecties gezien vanwege de huidlaesies, die zich kunnen presenteren als korstvormige laesies (kraagjes) of drainerende/huilende wonden.
• Depressie, verminderde eetlust en lethargie kunnen optreden vanwege de ernstige jeuk en ongemakkelijke huidproblemen. Gewichtsverlies is een mogelijk klinisch teken vanwege de verbruikte energie bij aanhoudend en ernstig krabben. Vergrote lymfeklieren kunnen worden gezien met gegeneraliseerde infectie. Af en toe is een plaatselijke schurftinfectie mogelijk wanneer de laesies, haaruitval en jeuk beperkt zijn tot één deel van het lichaam.

Het is belangrijk op te merken dat bij gevallen van plotselinge, ernstige jeuk bij (jonge) honden, schurft altijd moet worden onderzocht en behandeld om progressie van de symptomen te voorkomen.

Oorzaken van schurft bij honden

Sarcoptische schurft wordt verspreid door direct contact met een besmet dier of mens. Deze microscopisch kleine mijten hebben een gastheer nodig om zich te voeden en leven niet voor lange tijd in de omgeving. Ze kunnen tot 36 uur besmettelijk zijn in de omgeving.

Schurft wordt vaak overgedragen door nauw contact tussen honden. Deze mijten komen het meest voor in gebieden waar besmette honden en vossen vaak voorkomen. Hondenparken, kennels en sommige fokfaciliteiten zijn voorbeelden van waar honden gemakkelijk schurft kunnen verspreiden.

Schurft wordt niet veroorzaakt door slechte hygiëne, maar kan verergeren door verwaarlozing of een zwakker immuunsysteem. Dieren met een depressief of vormend immuunsysteem of dieren met andere onderliggende medische problemen lopen een hoger risico op schurftbesmetting.

Behandeling van sarcoptische schurft bij honden

Een hond met schurft moet zoveel mogelijk worden weggehouden van andere huisdieren en mensen bij het behandelen om de verspreiding van infectie en herinfectie te voorkomen. Isolatie moet doorgaan totdat de dierenarts heeft vastgesteld dat de hond vrij is van schurft.

Het is noodzakelijk om elke systemische ziekte, verzwakte immuunsysteemproblemen en secundaire huidinfecties voor honden met schurft aan te pakken. Falen van de behandeling wordt meestal veroorzaakt door het niet behandelen van secundaire infecties/ziektes en het te vroeg stoppen van de medische therapie.

Alle gevallen van sarcoptische schurft vereisen medische therapie. Er zijn tal van behandelingen beschikbaar, waaronder selamectine (Revolution), ivermectine, milbemycine (Interceptor), moxidectine, imidacloprid/moxidectine (Advantage Multi), limoenzwaveldip, doramectine, amitraz, fipronil (Frontline), fluralaner (Bravecto), afoxolaner (NexGard) en sarolaner (Simparica).

Als een product niet helpt bij het oplossen van de klinische symptomen, zullen dierenartsen overstappen op een ander product, wat de oplossing kan helpen versnellen.